|
23.04.2016 r
Celem spotkania było podsumowanie pracy w ramach projektu, uzmysłowienie roli wzajemnego doceniania się w budowaniu relacji oraz docenienie pracy i zaangażowania wszystkich uczestników zajęć.
Zajęcia rozpoczęło ćwiczenie – lubię w Tobie..... Każdy z uczestników na kartce dużego formatu napisał swoje imię. Zadaniem wszystkich osób obecnych było szczere dokończenie rozpoczętych zdań – lubię w Tobie..., Cenię Cię za.... Po wypełnieniu karty wróciły do właścicieli. Uczestnicy czytali na forum pisemne wypowiedzi innych na swój temat. W ramach dyskusji wszyscy mówili o uczuciach, jakie pojawiały się w trakcie ćwiczenia. Wiele osób zaskoczonych było dużą ilością pozytywnych informacji na swój temat, a także nowymi spostrzeżeniami.
W trakcie przerwy na pizzę trwała nadal ożywiona dyskusja dotycząca roli doceniania w relacjach koleżeńskich i rodzinnych.
Kolejnym elementem zajęć było rozdanie uczestnikom kopert, w których przez cały okres trwania projektu gromadzone były pozytywne spostrzeżenia dotyczące ich zachowań i umiejętności. Informacje te były umieszczane w kopertach zarówno przez prowadzących jak i uczestników.
Kolejne zadanie polegało na stworzeniu przez każdego, z tych materiałów atrakcyjnej mega – wizytówki. Praca ta miała na celu wzmocnienie poczucia wartości. Pamiątkę tą każdy zabrał do domu ,aby w trudnych chwilach mogła być dla niego wsparciem.
Następnie wszystkim zostały rozdane nagrody – audiobooki. Zostały one dobrane indywidualnie dla każdego, pod kątem jego zainteresowań.
Zajęcia zakończyła rundka – co w trakcie całego cyklu zajęć było dla mnie najważniejsze?
W uroczystym pożegnaniu uczestników projektu wzięła udział również jego pomysłodawczyni – Przewodnicząca Koła Pomocy Dzieciom z ADHD TPD w Szczecinie p. Tamara Olszewska- Watracz oraz część rodziców.
W styczniu 30-tego 2016 r dzieci i młodzież z ADHD spotkali się na warsztatach projektowych i analizowali zarządzanie czasem i umiejętność planowania własnego wolnego czasu. Praca nad "czasem" pozwoliła im spojrzeć na zbędne i ważne elementy każdego dnia i efektywne wykorzystanie "czasu" z uwzględnieniem tak ważnych funkcji jak sen, posiłki, nauka, wypoczynek itp.
27.02.2016 grupa dzieci i młodzieży podjęła analizę i planowanie spędzania czasu wolnego i jego umiejętnego zagospodarowania. Marzec 19-ty 2016 r to zajęcia z podsumowania Kongresu "ADHD wyzwanie społeczne czy negacja?" To dało możliwość na spojrzenie w obszary różnic i preferencji związanych z rywalizacją i współpracą. Uczestnicy osadzali się w wybranym stylu i dziedzinie pracy w aspekcie bycia dorosłym.
12.12.2015 r spotkała się projektowa gupa dzieci i młodzieży z ADHD. Celem spotkania było podsumowanie dotychczasowych zajęć i uświadomienie sobie nowych wiadomości, postrzeganie zmiany w zachowaniu, nabyciu nowych umiejętności, a także prezentacja swoich zainteresowań. Jak zawsze dominował dobry nastrój i motywacja do pracy :)Emotikon smile
HARMONOGRAM ZAJĘĆ DLA DZIECI I MŁODZIEŻY Z ADHD
W RAMACH PROJEKTU „ADHD - wyzwanie społeczne czy negacja?
 HARMONOGRAM
12.12.2015r.
Celem spotkania było podsumowanie dotychczasowych zajęć i uświadomienie sobie nowych wiadomości, postrzeganie zmiany w zachowaniu, nabyciu nowych umiejętności, a także prezentacja swoich zainteresowań.
Na początku spotkania uczestnicy mieli okazję oglądać swoje zdjęcia, które były robione podczas każdych zajęć. Ciekawe było to, że oprócz zwracania uwagi na zmiany w swoim wyglądzie, potrafili opowiedzieć o zadaniach, które
mieli w owym czasie do wykonania. Po oglądaniu zdjęć uczestnicy zaczęli odpowiadać na pytanie: Co się zmieniło w ciągu tego roku?
Uczestnicy podali następujące wyjaśnienia, dotyczące tego, czego się nauczyli:
- wzrost umiejętności tłumaczenia,
- lepsze porozumiewanie się bez słów,
- cierpliwości,
- odróżniania dobra od zła,
- nowych słów,
- do kogo zwrócić się o pomoc,
- że można rzucić jajko z okna i ono się nie rozbije,
- kontroli nad sobą,
- hierarchii wartości w życiu,
- podejmowania decyzji,
- radzenia sobie ze złością,
- współpracy,
- rozwijania wyobraźni,
- poczucia docenienia,
- że posiadają talenty i ich nazwanie,
- rozrywka,
- praca w grupie,
- pomocy,
- dzielenia się myślami,
- sumienności,
- obowiązkowości,
- spojrzenia na sprawy z innej strony.
Następnie uczestnicy zaczęli prezentować swoje zainteresowania. Jeden z chłopców pokazał prezentację (jedną z trzech), którą przygotował na temat sztuki walki, którą trenuje. Przyniósł również książki, które lubi czytać i wyjaśnił z jakiego powodu są wyjątkowe i dlaczego warto po nie sięgnąć. Kolejny uczestnik pokazał radioodbiornik, który sam naprawił i który jest jednym z elementów jego licznej kolekcji sprzętu.
Kolejny etap to przedstawienie zmian, które prowadzący zauważyli w uczestnikach i ich zachowaniu. Było to czas, kiedy każdy uważnie słuchał i dziękował za otrzymane informacje o sobie. Na końcu spotkania prowadzący zaproponowali tematykę kolejnych spotkań. Uczestnicy wybrali: planowanie i realizację celów oraz organizację czasu. Każdy ma się również zastanowić nad swoją propozycją.
Podczas tych zajęć uczestnicy mieli możliwość uświadomienia sobie, jakie posiedli nowe wiadomości i umiejętności, co się zmieniło w ich podejściu do innych, a także usłyszeć informacje na temat zmiany z ust osób
obserwujących je z zewnątrz.
28.11.2015r.
Celem spotkania było wyposażenie uczestników zajęć w umiejętność radzenia sobie ze złością w sposób akceptowany społecznie oraz uświadomienie sobie, jakie sytuacja wzbudzają w nich rozdrażnienie, irytację, frustrację, złość i wściekłość.
Uczestnicy otrzymali kartki z wyżej wymienionymi emocjami. Zadaniem ich było ułożenie emocji według klucza – od najlżejszej do najintensywniejszej. Każdy z obecnych miał do każdej nich przytoczyć sytuację, która wywołuje
poszczególne stany emocjonalne. Prezentacje na forum efektów swojej pracy uświadomiły obecnym, że te same sytuacje u różnych osób mogą wywoływać odmienne emocje. Ćwiczenie to dało możliwość wspólnej rozmowy na trudne i ważne tematy. W trakcie przerwy na pizzę uczestnicy kontynuowali je. Świadczy to o wadze dla nich poruszonego tematu. Po przerwie prowadzący wyjaśnił, co wyróżnia społecznie akceptowane sposoby radzenia sobie ze złością. Następnie zaprezentował listę 30 sposobów radzenia sobie z nią. Zadaniem uczestników był wybór z listy sposobów, które według nich mogą skutecznie im posłużyć w trudnej sytuacji. Niektórzy dopisywali do przedstawionej listy nieobecne na niej sposoby. Dzięki temu lista wydłużyła się o kolejne cenne pozycje. Ćwiczenie to miało poszerzyć
repertuar dostępnych dotąd sposobów radzenia sobie ze złością i jej różnymi odmianami. Kolejnym jego celem była wymiana doświadczeń między uczestnikami w temacie radzenia sobie z trudnymi emocjami. Następnie uczestnicy wykonali pracę plastyczną – „ moja złość”. Zajęcia zakończyła rundka – co w trakcie zajęć było dla mnie najważniejsze?
24.10.2015r.
Celem spotkania było wyposażenie uczestników w wiedzę o instytucjach niosących bezpłatną pomoc w sytuacjach trudnych i kryzysowych, uświadomienie, że nie ma sytuacji bez wyjścia oraz ćwiczenie umiejętności podejmowania decyzji.
Spotkanie rozpoczęła rundka na temat – w jakim jesteś nastroju? Ćwiczenie umiejętności nazywania uczuć w kręgu znacznie poszerzyło wśród uczestników umiejętność określania własnych stanów emocjonalnych i odróżniania ich od
stanów fizycznych. Następnie każdy z uczestników otrzymał materiały z nazwami instytucji niosących pomoc oraz szczegółowe informacje dotyczące rodzaju świadczonych działań, numery telefonów oraz godzin otwarcia. Każda z wymienionych instytucji – Monar, Dział Interwencji Kryzysowej, Poradnia Psychologiczno–Pedagogiczna ,Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, Zachodniopomorski Instytut Psychoterapii, została przez prowadzących dokładnie omówiona pod kątem specyfiki niesionej pomocy. Kolejnym zadaniem uczestników było przyporządkowanie poszczególnych problemów wypisanych na arkuszach do instytucji, które zajmują się ich rozwiązywaniem. Tą część spotkania zakończyła dyskusja – w jakich sytuacjach w życiu mogą przydać się wyżej przytoczone informacje?
W czasie przerwy podczas posiłku toczyła się w grupie spontaniczna dyskusja o możliwościach, jakie dają omawiane instytucje. W czasie drugiej części spotkania uczestnicy ćwiczyli umiejętność podejmowania decyzji na praktycznych przykładach z życia codziennego. Prowadzący na forum na przykładzie własnego dylematu zaprezentował etapy
ułatwiające podejmowanie decyzji. Następnie uczestnicy w oparciu o schemat drzewa decyzyjnego wyłaniali najkorzystniejsze dla siebie decyzje. Tą część spotkania zakończyła dyskusja – co sprzyja podejmowaniu najkorzystniejszych dla nas decyzji? Spotkanie zakończyła rundka w kręgu – co w trakcie zajęć było dla mnie ważne,
jaka refleksja się w ich trakcie pojawiła? 24.10.2015r. Celem spotkania było wyposażenie uczestników w wiedzę o instytucjach niosących bezpłatną pomoc w sytuacjach trudnych i kryzysowych, uświadomienie, że nie ma sytuacji bez wyjścia oraz ćwiczenie umiejętności podejmowania decyzji.
Spotkanie rozpoczęła rundka na temat – w jakim jesteś nastroju? Ćwiczenie umiejętności nazywania uczuć w kręgu znacznie poszerzyło wśród uczestników umiejętność określania własnych stanów emocjonalnych i odróżniania ich od
stanów fizycznych.
Następnie każdy z uczestników otrzymał materiały z nazwami instytucji niosących pomoc oraz szczegółowe informacje dotyczące rodzaju świadczonych działań, numery telefonów oraz godzin otwarcia. Każda z wymienionych instytucji – Monar, Dział Interwencji Kryzysowej, Poradnia Psychologiczno–Pedagogiczna ,Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie,
Zachodniopomorski Instytut Psychoterapii, została przez prowadzących dokładnie omówiona pod kątem specyfiki niesionej pomocy. Kolejnym zadaniem uczestników było przyporządkowanie poszczególnych problemów wypisanych na arkuszach do instytucji, które zajmują się ich rozwiązywaniem. Tą część spotkania zakończyła dyskusja – w jakich sytuacjach w życiu mogą przydać się wyżej przytoczone informacje? W czasie przerwy podczas posiłku toczyła się w grupie spontaniczna dyskusja o możliwościach, jakie dają omawiane instytucje. W czasie drugiej części spotkania uczestnicy ćwiczyli umiejętność podejmowania decyzji na praktycznych przykładach z życia codziennego.
Prowadzący na forum na przykładzie własnego dylematu zaprezentował etapy ułatwiające podejmowanie decyzji. Następnie uczestnicy w oparciu o schemat drzewa decyzyjnego wyłaniali najkorzystniejsze dla siebie decyzje. Tą część
spotkania zakończyła dyskusja – co sprzyja podejmowaniu najkorzystniejszych dla nas decyzji?
Spotkanie zakończyła rundka w kręgu – co w trakcie zajęć było dla mnie ważne, jaka refleksja się w ich trakcie pojawiła?
26.09.2015r.
Celem zajęć było przygotowanie dzieci i młodzieży biorącej udział w projekcie do podejmowania decyzji.
Co nie jest zadaniem łatwym, ponieważ większość decyzji podejmują pod wpływem emocji.
Zajęcia rozpoczęły się od wyjaśnienia pojęcia „decyzja” i „podejmowanie decyzji”. Uczestnicy chętnie dzielili się swoim rozumieniem tych pojęć. Następnie rozmawialiśmy o decyzjach, czego dotyczą, co powoduje, że trudno
się je podejmuje, aż wreszcie każdy mówił o ostatnio podejmowanych decyzjach. Można było przypuszczać, że każdy opowiedział o tym, co było łatwe. Uczestnicy mówili o wyborach dotyczących aktualnych lub przyszłych zakupów, oraz wyboru meczu, który warto było obejrzeć. Poważniejsze decyzje dotyczyły wyboru szkoły, ucieczki ze szkoły w obawie
przed sprawdzianem, czy choćby jak postąpić w sprawach rodzinnych. Ciekawe było to, że podejmowane były tematy związane z moralnością.
Na podstawie wybranego przez uczestników problemu, każdy starał się go rozwiązać za pomocą schematu podejmowania decyzji. Była to okazja do poznania wielości możliwych rozwiązań, a także skutków i motywów
wyboru. Było to dla nas ważne ponieważ emocje i presja czasu powodują, że jesteśmy mniej otwarci na różne rozwiązania.
Kolejnym etapem było zadanie wykonania szałasu. Uczestnicy wykonali szałas dla jednej osoby i dla całej grupy. Podczas omawiania pracy uczestnicy byli zdziwieni jak wiele decyzji musieli podjąć. Okazało się, że wiele decyzji
jest dla nich prawie niezauważalne lub podejmują je mechanicznie, co może wynikać z doświadczenia.
Ciekawym zadaniem okazało się opisanie historii budowy szałasu w konwencji komediowej lub dramatycznej. Prace zaangażowały wszystkich uczestników zajęć, zarówno jeśli chodzi o pisanie jak i prezentację.
Podczas zajęć uczestnicy mieli okazję prześledzić etapy podejmowania decyzji i uświadomić sobie w jaki sposób je podejmują. Jest to zarazem przygotowanie do podejmowania kolejnych trudnych decyzji.
29.08.2015r.
Grupa wybrała się do parku linowego w okolicy jeziora Głębokie.
Celem tego spotkania było ćwiczenie umiejętności radzenia sobie w nowych, trudnych sytuacjach, udzielanie wzajemnego wspierania oraz dobra zabawa. Wyjście w
teren stwarza wiele nieoczekiwanych sytuacji, które uczą nas wiele o sobie i dają możliwość zaistnienia w różnych rolach społecznych. Uczestnicy przeszli szkolenie przeprowadzone przez pracowników parku linowego dotyczące bezpieczeństwa i zasad poruszania się po nim. Wymagało ono dużej ich koncentracji uwagi. Pokonywanie przeszkód na trasach wymagało sprawności, odwagi, pomysłowości, koncentracji uwagi oraz często radzenia sobie ze strachem. Uczestnicy często wzajemnie udzielali sobie rad i wspierali się w trudnych momentach. Sytuacje te stworzyły naturalną okazję do współpracy oraz budowania więzi. W relacjach między uczestnikami pojawiła się troska o innych, wzajemne
wspieranie się i dodawanie otuchy osobom przeżywającym strach. Były to bardzo cenne doświadczenia.
W kilku momentach uczestnicy wspierali socjoterapeutkę, która ze strachu zatrzymała się przed kolejną przeszkodą. Sytuacja ta dała okazję do uświadomienia sobie , że dorośli także przeżywają trudne emocje i trudne sytuacje oraz, że przeszkody da się pokonywać przy wsparciu innych. W trakcie pokonywania przeszkód pojawiło się wiele skrajnych emocji – strach, satysfakcja, duma, niepewność, radość. Podczas poczęstunku pieczonymi kiełbaskami uczestnicy mówili, jak radzili sobie ze stresem, wzajemnie wymieniali się doświadczeniami. Uczestnikom podczas wycieczki towarzyszyli rodzice. Była to dla nich okazja do wspólnego dzielenia się emocjami z dziećmi oraz docenienia ich. Wspólne przeżywanie pogłębia więzi rodzinne.
WARSZTATY DZIECI I MŁODZIEŻ
20 czerwiec 2015r
Celem zajęć było przypomnienie zasad bezpiecznych zachowań w czasie wakacji w różnych miejscach i sytuacjach oraz ćwiczenie umiejętności odmowy. W drugiej części spotkania uczestnicy ćwiczyli umiejętność współpracy oraz umiejętność prezentowania się na forum grupy.
Prowadzący przedstawił statystyki dotyczące wypadków w okresie wakacji. Uczestnicy mieli zastanowić się nad przyczynami wysokich statystyk wypadkowych, mimo corocznie prowadzonej akcji Bezpieczne wakacje. Uczestnicy po podziale na grupy otrzymali zadanie napisania listy bezpiecznych zachowań w górach, nad morzem oraz podczas jazdy na rowerze. Wykonane listy były prezentowane i omówione na forum grupy.
W kolejnym ćwiczeniu zgromadziliśmy na arkuszu papieru asertywne sposoby odmowy. Następnie każdy z uczestników miał okazję wykorzystać je w odgrywanych scenkach. Ćwiczenie to zakończyła dyskusja na temat ;O jakich cechach charakteru świadczy umiejętność odmowy?’’ Padały stwierdzenia, że osoba potrafiąca odmówić namowom do ryzykownych zachowań jest odważna, dojrzała, mądra, niezależna, świadoma, rozsądna.
Następnie młodzież i dzieci mieli po raz kolejny okazję podzielić się rolami podczas przygotowań do posiłku. Zamawianie pizzy, przygotowywanie sali i sprzątanie po zjedzeniu przebiegają coraz sprawniej. Jest to praktyczna okazja do ćwiczenia negocjacji i współpracy w grupie. Dbamy o to, aby każda osoba miała możliwość zafunkcjonowania we wszystkich tych rolach.
W czasie drugiej części zajęć uczestnicy w grupach losowali torby z rekwizytami. Zadaniem uczestników było przebranie jednego z nich za „rasowego turystę”. Każda grupa prezentowała i omawiała strój modela, który w przebraniu prezentował się na forum. Była to okazja do twórczego działania, współpracy, podejmowania decyzji oraz podziału obowiązków w grupie.
WARSZTATY DZIECI I MŁODZIEŻ
23 maj 2015r
Celem zajęć była kontynuacja poznawania siebie i przedstawiania się innym. Uczestnicy tworzą swój obraz na bazie swoich doświadczeń, refleksji w określonych sytuacjach społecznych oraz tym, co inni zauważą i zakomunikują. Jest to ważne, aby takie komunikaty pojawiały się w atmosferze bezpieczeństwa i otwartości.
Zajęcia rozpoczęto od przypomnienia celu i umiejętności, którymi uczestnicy zobowiązali podzielić się z grupą. Mieli możliwość uzupełnienia listy swoich propozycji. Byli zdziwieni, że tak wiele osób chce podzielić się umiejętnościami manualnymi i artystycznymi.
Następnie rozpoczęła się praca indywidualna, która miała na celu wnikliwą analizę swoich poglądów, przekonań, doświadczeń i myślenia o sobie. W ten sposób uczestnicy mieli okazję obejrzeć się w różnych sytuacjach oraz budować świadomie swój obraz. Starsi uczestnicy byli zadowoleni z tego ćwiczenia i chętnie mówili o swoich przeżyciach, uwagach, przemyśleniach na forum grupy. Młodsi uczestnicy skoncentrowani byli na dosłownym wykonaniu poleceń. Nie dzielili się swoimi przemyśleniami, ale chętnie odczytywali to co napisali.
Kolejne ćwiczenie polegało na wypisaniu cech zewnętrznych i wewnętrznych człowieka, tak aby można było wybrać spośród nich te, które najbardziej pasują do własnego wizerunku. Najłatwiej było wypisać uczestnikom cech zewnętrzne. Trudniej poszło z cechami wewnętrznymi, ponieważ rozumienie niektórych określeń różniło się u niektórych uczestników. Wiele czasu poświęcono na wyjaśnianie różnic i ustalenie obowiązującego rozumienia określonych cech.
Następnie każdy wypisał własne cechy, potem w parach uczestnicy wzajemnie mówili o cechach, które według nich pasują do partnera. Ciekawe było to, że wielu z nich było zaskoczonych pozytywnymi uwagami na swój temat i prosili o wyjaśnienie. Dzieci z adhd otrzymują tak wiele negatywnych informacji, ze każda pozytywna przyjmowana jest z niedowierzaniem. To ćwiczenie było bardzo cenne dla uczestników i przyniosło wiele pozytywnych emocji.
Kolejnym zadaniem było przygotowanie niespodzianki dla drugiej grupy, tak aby przyniosła radość i zaskoczenie. Niespodziankę otrzymały obie grupy. Można powiedzieć, że uczestnicy wykazali się myśleniem twórczym i nieschematycznym. Niespodzianki spełniły oba podane wcześniej kryteria.
Na koniec uczestnicy mieli okazję ocenić zachowanie innych osób w grupie poprzez pisanie informacji zwrotnych dla każdego uczestnika w grupie. Każdy miał okazję poszukać czegoś dobrego w zachowaniu i zaangażowaniu innych, oraz podziękować za pozytywna informację.
Podczas tych zajęć uczestnicy poznawali siebie analizując swoje zachowania i przekonania w określonych sytuacjach społecznych. Szukali określeń – cech zewnętrznych i wewnętrznych innych uczestników na podstawie własnych obserwacji i weryfikowali je z wypowiedziami zainteresowanych osób.
WARSZTATY DZIECI I MŁODZIEŻ
25 kwiecień 2015r
Celem zajęć było uświadomienie roli wartości w życiu, stworzenie hierarchii wartości przez każdego uczestnika zajęć, ćwiczenie argumentowania własnych wypowiedzi, doskonalenie współpracy w grupie, ćwiczenie twórczego działania i myślenia, prezentowanie osiągnięć na forum grupy, kształtowanie nawyku doceniania pracy własnej i pracy grupy.
Zajęcia rozpoczął eksperyment przeprowadzony przez prowadzącego zajęcia. Do szklanego dzbanka zostało wrzuconych kilkanaście dużych kamieni. Padło pytanie o zapełnienie dzbana. Uczestnicy zgodzili się, że jest już pełen i nic się już w nim nie zmieści. Następnie prowadzący wsypał żwir między kamienie, dodał piasek i zmieścił jeszcze wodę do naczynia. Obok postawił kolejny pusty dzbanek i napełnił go po brzegi wodą. Kiedy uczestnicy próbowali wrzucać do niego kamienie, żwir i piasek to woda się z niego wylewała. Następnie zaznajomiłyśmy uczestników z symboliką doświadczenia. W doświadczeniu tym kamienie symbolizują wartości, zaś żwir, piasek i woda przyjemności, drobiazgi oraz zabawę. Jeśli człowiek oprze swoje życie na wartościach, to wystarczy w nim miejsca także na przyjemności, zabawę oraz inne drobiazgi. Jeśli życie swoje wypełni wyłącznie przyjemnościami i zabawą, a zapomni o wartościach, to nic znaczącego w nim nie osiągnie.
Kolejne ćwiczenie polegało na stworzeniu listy wartości przez każdego uczestnika grupy. Następnie każdy z uczestników stworzył swoją własną hierarchię wartości. Każdy miał okazję zaprezentować ją na forum grupy.
Kolejne zadanie uświadomiło uczestnikom , że ustalona hierarchia wartości pomaga w dokonywaniu wyborów, ułatwia stawianie celów i daje poczucie bezpieczeństwa.
Następnie młodzież i dzieci mieli po raz kolejny okazję podzielić się rolami podczas przygotowań do posiłku. Zamawianie pizzy, przygotowywanie sali i sprzątanie po zjedzeniu przebiegają coraz sprawniej. Jest to praktyczna okazja do ćwiczenia negocjacji i współpracy w grupie.
Kolejne zadanie polegało na pracy w grupach. Uczestnicy mieli wymienić wartości, które usprawnią według nich grupową pracę. Na listach wypisali wartości i umiejętności, które mogą wnieść do grupy, aby usprawnić i zoptymalizować jej pracę. Następnie mieli wybrać jedną z wartości i przedstawić ją w formie rzeźby wykonanej z arkuszy kolorowego bristolu. Była to okazja do twórczego współdziałania oraz do dokonywania wspólnych wyborów. Następnie poszczególne grupy na forum przedstawiały efekt swojej pracy. W tym czasie pozostali uczestnicy mieli za zadanie docenienie pracy kolegów. Docenianie pracy innych jest dla nas bardzo ważnym celem, gdyż jest czynnikiem bardzo aktywizującym współpracę.
Zajęcia zakończyła rundka – Co ważnego uświadomiłem sobie w czasie zajęć? oraz Co udało mi się podczas dzisiejszego spotkania?
WARSZTATY DZIECI I MŁODZIEŻ
21 marzec 2015r
Zajęcia rozpoczęły się przypomnieniem idei programu Obywatele dla Demokracji oraz głównych założeń Projektu.
Kolejnym punktem było przywitanie zebranych, krótkie przedstawienie się
uczestników, omówienie zasad uczestnictwa. W dalszej części przedstawiciele
instytucji dzielili się swoimi doświadczeniami w kontaktach z dziećmi z
ADHD. Następnie uczestnicy w zabawie grupowej „Skrzynka piracka”
wyrażali swoje oczekiwania i nadzieje związane z warsztatami.
Odpowiadając na zadane pytanie, co mnie tu sprowadza?
Kolejnym elementem spotkania było zaproszenie do świata nadpobudliwego
dziecka, gdzie dosłownie na własnej skórze zebrani mogli wczuć się w rolę
dziecka nadpobudliwego psychoruchowo, podczas pracy szkolnej. Zadanie
polegało na rozwiązaniu testu na logiczne myślenie przy jednoczesnym
śledzeniu prezentacji z akompaniamentem bodźców dźwiękowych, zapachowych i
czuciowych. W dalszej części przedstawiono prezentację „Bagaż ADHD ciężar,
czy wyposażenie” mającą na celu krótkie utrwalenie wiadomości o nadpobudliwości psychoruchowej.
Kolejnym elementem były zajęcia indywidualne „Ćwiczenie diagnoza”, w którym uczestnicy na podstawie opisu przypadku dokonywali próby diagnozy. Kolejnym elementem warsztatów było szukanie dobrych rozwiązań pracy zawodowej.Celem ćwiczenia z wykorzystaniem technik: „ Rozpoznawanie
rzeki, którą przekroczyłeś”, „Ostatnia deska ratunku”, „Najlepszy dzień w
pracy” była aktywizacja zawodowa, wspólne wypracowanie standardów pomocy
dzieciom i rodzinom nadpobudliwego dziecka. Pomoc w odkrywaniu dobrych
pomysłów, które są pomocne i stanowią zasoby i mocne strony każdego
uczestnika. Warsztaty okraszane były przerywnikami wspólnych zabaw ruchowych,
pląsów i łamigłówek, które miały za zadanie dostarczenie pomysłów kreatywnej pracy z rodziną.
Na zakończenie zaprezentowano uczestnikom krótkometrażowy film „Cyrk motyli”
przepełniony metaforami, mający uświadomić widzowi poważny problem, jakim
jest brak akceptacji samego siebie oraz brak poczucia własnej wartości a
przede wszystkim, iż odkrycie własnej siły, również sprawstwa zawodowego
sprawia, że wszystko życiu jest możliwe.
21 lutego 2015 r grupa projektowa dzieci i młodzieży spotkała się
podczas kolejnego działania projektowego. Celem zajęć było ćwiczenie
umiejętności uważnego słuchania, uświadomienie przeszkód w komunikacji,
doskonalenie umiejętności współpracy, ćwiczenie twórczego myślenia i
działania oraz prezentowanie swoich osiągnięć na forum grupy.
Pierwsze ćwiczenie polegało na pracy w parach. Osoby w parach odwrócone
do siebie plecami opowiadały interesującą historię. Następnie
zamieniały się rolami. W oparciu o wyżej wymienione doświadczenie
powstała lista zachowań ułatwiających uważne słuchanie oraz lista
zachowań utrudniających je. Wiedza ta była pomocna w kolejnym zadaniu.
Kolejne ćwiczenie – Zagadka Kryminalna, możliwe było do rozwiązania
wyłącznie przy spełnieniu warunku uważnego słuchania. Każdy z
uczestników otrzymał po 3 zdania. Jedynie uważne słuchanie czytanych
przez kolejne osoby zdań, umożliwiło uczestnikom rozwiązanie zagadki
kryminalnej.
Kolejne zadanie miało na celu ćwiczenie umiejętności współpracy,
podejmowania decyzji, twórczego myślenia i działania oraz umiejętności
doceniania pracy innych. Uczestnicy pracowali w trzech grupach. Ich
przedstawiciele wybrali kolor bibuły. W ramach współpracy należało
wymyślić nazwę plemienia, okrzyk, wypracować listę zasad oraz przebrać
się w wykonane z bibuły stroje.
Po skończonej pracy każda grupa prezentowała swoje dokonania na forum.
W trakcie poszczególnych prezentacji pozostali uczestnicy
mieli za zadanie skupić się na mocnych stronach wystąpień.
W trakcie prezentacji zrobione zostały pamiątkowe zdjęcia.
Zajęcia zakończyła rundka w kręgu – Z czym wychodzisz z dzisiejszych
zajęć i w jakim jesteś nastroju?
10.01.2015 r dzieci i młodzież z ADHD, które uczestniczą w projekcie
pojawiły sina kolejnym spotkaniu projektowym. Celem kolejnych zajęć
projektowych była współpraca a także wzajemne poznanie się i integracja
uczestników oraz stworzenie atmosfery wzajemnej życzliwości i pomocy.
Zajęcia prowadzone były metodami aktywizującymi: rundki, praca w kręgu,
praca w grupach, „Burza mózgów”, „Śnieżna kula”.
Następnie wspólnie uczestnicy zastanawiali się, co oznacza pojęcie
„współpraca”. Powstało wiele ciekawych pomysłów, np.: kooperacja, wzajemna
praca, grupowe myślenie, wspólna praca, wspólne osiąganie celów, wspólne
efekty: porażki i sukcesy. Wywiązała się dyskusja nad najważniejszymi
określeniami, najlepiej określającymi w/w pojęcie. Kolejnym zadaniem było
znalezienie powodów, dla których współpraca jest niezbędna, aby ludzie
dobrze funkcjonowali w społeczeństwie. Uczestnicy w parach zastanawiali się,
co by było, gdyby ludzie zapomnieli jak współpracować. Wyniki tej pracy
były zaskakujące nawet dla samych uczestników. Doszli do wniosku,
ze upadłaby cywilizacja, nie byłoby dzieci, wszędzie powstałby chaos,
niczego nie bylibyśmy pewni. Zaczęli doceniać umiejętność współpracy i
podawali przykłady współpracy na zajęciach. Tak doszliśmy do tego, jakie
cele może mieć nasza „zgrana grupa”.I tu pojawiły się:
- integracja grupy i poznanie talentów członków grupy,
- ustalanie celów,
- wspólne planowanie działań i sposobów ich realizacji,
- wyłonienie lidera i przydzielenie ról w zależności od talentów,
- rozwiązywanie konfliktów i problemów,
- wspólne działanie, grupowe myślenie nie indywidualne,
- wspólnie osiągane efekty: porażki i sukcesy, dzielenie wszystkiego
sprawiedliwie, satysfakcja.
Satysfakcja z dobrze wykonanego zadania była duża, widać to było po
uczestnikach. Świadczyły o tym również wypowiedzi uczestników: „Dużo
wymyśliliśmy.”, „Jest chyba wszystko”.
Podczas przerwy uczestnicy próbowali kontynuować rozmowy, często jeszcze
nieśmiało, ale najważniejsze, że poza sytuacją zadaniową również zaczynają
odczuwać potrzebę kontaktu.
Kolejnym zadaniem był sprawdzian umiejętności współpracy i zmierzenie się
z tym zadaniem. Uczestnicy bez posługiwania się mową mieli wykonać
zadanie zgodnie z instrukcja słowną. Grupy świetnie sobie poradziły, choć
musiałyśmy przypominać zasadę o nie posługiwaniu się słowem. Nawyk
rozmawiania podczas wykonywania zadań, a także specyficzne sytuacje
wychowawcze i atmosfera spowodowała tę trudność. Jedna z grup nie poradziła
sobie z wykonaniem zadania w ciszy.
Na koniec, aby podsumować zajęcia o współpracy i nawiązać do „zgranej grupy”,
każdy napisał każdemu, jakie pozytywne umiejętności potrzebne w grupie
zauważył. Uczestnicy w ten sposób otrzymywali inf. zwrotną o swoim
uczestnictwie w grupie, realizacji zadania. Schowali je do swoich kopert
na „Tablicy grupy”.
Zakończyliśmy zdjęciem grupowym. Sukcesem jest to, że z każdymi zajęciami
chętniej uczestnicy pozują do zdjęcia.
Tym razem uczestnicy poznawali zalety współpracy i sprawdzali swoje
umiejętności w tym zakresie. Nadal lepiej się poznawali. Poznawali swoje
umiejętności i nazywali je. Zaczęliśmy budować pozytywny wizerunek samego
siebie oparty na realnych umiejętnościach.
20 grudnia 2014 r tuż przed długo oczekiwaną przerwa świąteczna od
obowiązków szkolnych, grupa projektowa dzieci i młodzieży z ADHD spotkała
się po raz trzeci. Celami zajęć było zacieśnianie więzi między uczestnikami,
ćwiczenie umiejętności podejmowania decyzji, ćwiczenie umiejętności
uzasadniania własnych wyborów, ćwiczenie umiejętności współpracy i twórczego
działania, a także ćwiczenie umiejętności prezentacji swoich pomysłów na
forum.Zajęcia prowadzone były metodami aktywizującymi: rundki, praca w kręgu,
praca w parach, praca w grupach, burza mózgów, prezentacja na forum.
Na wstępie uczestnikom został przypomniany cel spotkań oraz zasady zapisane na poprzednim spotkaniu.Padła informacja, że lista zasad jest nadal otwarta i każdy może zgłaszać nowe propozycje.
Kolejnym krokiem była prośba o określenie własnego nastroju. Czasem
potrzebna była pomoc w nazywaniu uczuć, które się pojawiały. Ćwiczenie to
odbyło się przy pełnej akceptacji wszystkich emocji – przyjemnych i trudnych.
Następnie uczestnicy wzięli udział w zabawie – „ Prawda czy fałsz?”
Zadaniem każdego było napisanie o sobie kilku zdań. Wśród nich miały znaleźć
się prawdziwe i fałszywe. W trakcie odczytywania przez kolejne osoby zdań,
pozostali odgadywali czy stanowią one o nich prawdę.
Ważne było uzasadnienie własnego punktu widzenia w tej kwestii.
Zabawa ta wzbudziła wśród uczestników wiele przyjemnych emocji. Była także okazją do wzajemnego bliższego poznania się.
W celu utrwalenia imion zaproponowałyśmy zabawę – „Koc”. Dwie osoby trzymały
wysoko koc za rogi. Po jego obu stronach ustawiły się drużyny i wskazana
spośród nich osoba miała stanąć tuż przy nim. Po nagłym opuszczeniu koca
należało jak najszybciej wypowiedzieć imię osoby, która znajduje się
naprzeciw. Zabawa ta zaangażowała wszystkie osoby i bardzo ożywiła nastrój.
W trakcie przerwy zgodnie z ustalonym rytuałem przywieziono wcześniej
zamówioną pizzę. Moment ten spotkał się z dużym entuzjazmem.
Kolejne zadanie wymagało podziału na grupy. Każda grupa otrzymała zadanie
wykonania dużej, przestrzennej formy choinki. Przed przystąpieniem do pracy
w ramach poszczególnych grup, uczestnicy mieli wspólnie stworzyć projekt i
ustalić podział pracy. Następnie otrzymali materiały do wykonania zadania
– folię aluminiową, tekturę, bibułę, sznurek, taśmę klejącą, balony, kolorowe
papiery i klej.
Po skończonej pracy każda grupa zaprezentowała swoje drzewko na forum. W
trakcie prezentacji robione były pamiątkowe zdjęcia. Podsumowaniem tego
zadania była wspólna rozmowa dotycząca zachowań ułatwiających i
utrudniających współpracę. Została stworzona lista zachowań sprzyjających
owocnej współpracy.Zajęcia zakończyła rundka w kręgu – Co w trakcie zajęć
było dla Ciebie ważne i w jakim jesteś nastroju?
29 listopada 2014 r grupa dzieci i młodzieży z ADHD spotkała się po raz
drugi na zajęciach projektowych.
Celem kolejnych zajęć była integracja grupy,
oraz lepsze poznanie się uczestników między sobą. Sprzyjała temu zwłaszcza
praca w grupach podczas zadań, które uczestnicy mieli do wykonania. Zajęcia
zaczęto od przypomnienia imion i kilku słów o sobie zgodnie ze schematem
rundki. Wielu uczestników siadało już obok osób, z którymi ostatnio
wykonywali zadania.
Kolejnym ważnym momentem zajęć było przypomnienie zasad i dopisanie zasady
związanej z dzieleniem pizzy tak, aby dla każdego uczestnika starczyło.
Uczestnicy poważnie podeszli do sprawy i znaleźli kilka pomysłów na
rozwiązanie tej kwestii.
Następnym zadaniem było znalezienie jak największej ilości rzeczy, które są
wspólne dla osób w parach, następnie w czwórkach i wykonanie wspólnego
plakatu. Jedna z par znalazła aż 11 wspólnych rzeczy, a pozostałe miały na
swojej liście zawsze takie, które nie powtarzały się w innych grupach.
Świadczyło to o indywidualnym podejściu do problemu. Podczas odczytywania
wyników swojej pracy uczestnicy mieli trudności ze słuchaniem. Potrzebowali
zachęt do uważnego słuchania.
Podczas przerwy uczestnicy mieli okazję poznać się w innej bardziej
swobodnej atmosferze podczas posiłku. Ciekawe było to, ze wszyscy uważnie
obserwowali, czy zasada związana z dzieleniem pizzy jest respektowana przez
wszystkich. Była okazja do oddania swojej porcji i podziękowania za nią.
Odbyło się to w kulturalnej atmosferze. Sprzątanie po posiłku przebiegło
poprawnie. Kilku chłopców pozbierało kartony, inni posprzątali stoły, a
jeszcze inni powyrzucali kubeczki do pojemników na segregację odpadów.
Po przerwie uczestnicy pracowali w grupach 4 osobowych. Ich zadaniem było
na podstawie listy materiałów opracować plan działania i wykonać go. Grupy
okazały się bardzo zaangażowane w realizację zadania. Sprawnie podzielili
między sobą role i odpowiedzialność za poszczególne etapy pracy. Praca
przebiegała w twórczej atmosferze. Zdumiewające było to, że każda grupa
znalazła inny sposób wykonania poleconego zadania. Świadczy to o
niestandardowym podejściu do rozwiązywania problemów, co z pewnością
zaowocuje w późniejszej pracy w grupie.
Uczestnicy lubią działać i to jest ich mocna strona. Chętnie poznają
kolejne nowe osoby z grupy i pracują z nimi przy realizacji nowych zadań. Są
otwarci na nowe znajomości, a to dobrze rokuje na przyszłość.
25.10.2014 r w siedzibie Koła Pomocy Dzieciom z ADHD TPD w Szczecinie
zrealizowaliśmy pierwsze
szkolenie dzieci i młodzieży z ADHD
Celem pierwszych zajęć projektowych było wzajemne poznanie się i integracja
uczestników oraz stworzenie atmosfery wzajemnej życzliwości i pomocy.
Zajęcia prowadzone były metodami aktywizującymi: rundki, praca w kręgu,
praca w parach, burza mózgów, wywiad.
20.10.2014 r zakończono rekrutacje do grupy "szkolenia dzieci i młodzieży" w
projekcie tematycznym "ADHD wyzwanie społeczne czy negacja?"
|
